Karadzic: knippen en scheren
Sommigen beweren dat het al gebeurd is, maar zolang ik het levende bewijs niet heb gezien, blijf ik zeggen: "Radovan Karadzic moet in de oude staat worden teruggebracht." Ik wil onze grote vijand van de Balkan herkennen. Ik wil met mijn vinger kunnen wijzen naar zijn vermagerde doch onmiskenbaar bij hem behorende trekken. Ik wil dat zijn baard er af gaat. Ik wil dat die belachelijke haardracht wordt gerestaureerd. Letterlijk! Gewoon weer de weelderige haardos met spuuglok waarmee hij in Servië beroemd en daarbuiten berucht werd.
Nu zit ik de hele tijd tegen een kruising van een sikh en de kerstman aan te kijken. Bij voorbaat mijn verontschuldigingen aan beiden, maar ik kan niet zo gauw een treffender vergelijking bedenken. Hoe zou Mladic er nu uitzien? Qua haargroei is hij ten opzichte van Karadzic in het nadeel. Toen Mladic de sidderende overste Karremans de stuipen op het lijf joeg, was hij al een kalende ijzervreter. Zouden er Dragan Dabic-pruiken bestaan? Zo ja, dan zet Mladic er vast niet één op. Ik durf te wedden dat hij te trots is om net zo volledig in een andere identiteit op te gaan als de man die hij in zijn hoogtijdagen minachtte. Net als Milosevic overigens. Beiden vonden Karadzic een clown.
Wat een anti climax eigenlijk. De wildste verhalen deden de ronde over het opgejaagde bestaan van de Internationale Prooi Karadzic en nu blijkt dat hij de afgelopen jaren gewoon in Belgrado heeft gewoond, gewerkt, gerecreëerd. Hij had niet alleen een appartement, maar ook een café voor onverbeterlijke nationalisten bij de hand. Hoe toevallig! Luda Kuca heet dat café. We weten inmiiddels wat dat betekent: Gekkenhuis. Dat is dan weer geen toeval, dunkt mij. In het Gekkenhuis hangen grote portretten van Milosevic, Mladic en Karadzic. Er zullen niet veel moslims komen, al was het maar omdat de drie helden van het Gekkenhuis er behoorlijk wat hebben laten vermoorden. Servië wil bij de EU komen. Zolang men een café als Gekkenhuis in Belgrado de normaalste zaak van de wereld vindt, hoeft dat van mij niet. Als ik in Berlijn een café binnenga waar ik de portretten van Hitler, Goebbels en Göring zie hangen, barst er diezelfde dag nog een diplomatieke rel los die zijn weerga niet kent. Maar met Belgrado moeten we als EU voorzichtig zijn. Niet te hard schoppen tegen het zere been dat als een oorlogsverwonding wordt gekoesterd, maar dat in feite te lang bekneld heeft gezeten in de laars waarmee 7500 mannen en jongens zijn vertrapt. Ik stel voor dat minister Verhagen in ruil voor toelating tot de EU niet alleen de uitlevering van Mladic eist, maar ook overhandiging van de drie portretten in café Gekkenhuis. Symboolpolitiek, van het soort dat voldoening geeft.
Maar eerst Karadzic. Wat mij betreft zo snel mogelijk op het vliegtuig richting Den Haag. Doe net of de airco defect is, dan gaat-ie missschien zelf al vragen of dat spinnenweb van zijn gezicht kan worden gehaald. Scheren en knippen, maar wel oppassen dat die spuuglok niet per ongeluk onder de tondeuze sneuvelt.
Tja, en dan kunnen we ons opmaken voor een proces dat ongetwijfeld jaren gaat duren. Dat wordt genieten voor de voormalige stamgast van het Gekkenhuis. Al die tijd zal hij in het middelpunt staan, als dader en slachtoffer tegelijk. Ik denk dat je iemand die vermomd en al onder zijn eigen portret een borreltje gaat drinken geen groter plezier kunt doen dan een megaproces voor een internationaal tribunaal. De clown van Milosevic en Mladic zal van elke seconde publiciteit genieten. Dat nemen we dan maar op de koop toe. Gerechtigheid is niet altijd leuk, maar wel altijd nodig.