De verkrachting van Bridget
Ik val maar even met de deur in huis: Bridget Maasland is verkracht. Waaat! Verkracht, ze is verkracht. Zegt ze zelf. Waar dan? In de auto van een dronken collega? In de familiekring? Of gewoon op straat? Nou ja, gewoon... Niets van dat alles. Weet je waar Bridget is verkracht? IN EEN VORIG LEVEN! Och heremijntijd, het moet niet gekker worden. Waar is een mens nog veilig op heden?
Bridget heeft het sowieso niet gemakkelijk, vertrouwde zij de roddelpers toe. Haar relatie is beëindigd. Pepijn is vertrokken en Bridget leeft alleen met haar kindje, dat ooit een liefdesbaby was. Dan heeft ze ook nog een wenkbrauwentransplantatie laten uitvoeren. Kind, waar begin je aan? Ik wist niet eens dat zoiets mogelijk was. Als man vind ik Bridget een knappe meid. Ik had nog geen onvolkomendheden aan haar uiterlijk ontdekt, maar zelf had ze toch erg veel last van het eendimensionale karakter van haar (oude) wenkbrauwen. Vandaar die transplantatie. Ik weet niet of Pepijn er voor of er na uit beeld verdween. Het één zal toch niet met het ander te maken hebben? Dat Pepijn juist op die eendimensionale wenkbrauwtjes viel en dat hij op een avond thuiskwam en tot zijn verbijstering oog in oog stond met een soort eigentijdse Brezjnev? Nu ik het er over heb, vraag ik me af waar zulke transplantatiewenkbrauwen (3 x woordwaarde) vandaan komen. Donor of zeker lichaamsdeel? Brrr, ik wil het niet eens weten.
Bridget is dus verkracht in een vorig leven. Ze ging naar een hypnotiseur die haar in trance bracht waarna een reis door de tijd volgde. Regressietherapie noemt men dat. Terug naar vorige levens. Ik heb er literatuur over, waaronder een lijvig boekwerk dat dateert van de jaren tachtig en waarin opmerkelijke zo niet opzienbarende gevallen van terugkeer naar vorige levens worden beschreven. Zelf ben ik ook eens teruggebracht, maar daarover verderop meer. Bridget ging onder hypnose en voor ze het in de gaten had, was ze van een blond stuk veranderd in een sloofje. Haar man was overleden, vermoord zelfs als ik mij goed herinner en aangezien dit alles zich eeuwen geleden afspeelde, kon geen hulp worden geboden door het maatschappelijk werk of een blijf van mijn lijf huis. Old Bridget was dus aan de wilden overgeleverd. Ze werd zonder pardon genomen door een of meer bruten (daar is ze niet duidelijk over) en tja, ze had natuurlijk wel kunnen roepen dat ze eigenlijk een bekende tv-persoonlijkheid was, maar dan hadden die geile middeleeuwers ongetwijfeld hun schouders opgehaald en iets terug geroepen als: "Ja, en ik vlieg morgen naar de maan."
Och Bridget, trek het je niet teveel aan. Je moet niet alles geloven wat je zelf zegt. Weet je, de hypnotiseur die mij terugbracht naar een vorig leven, was er heel nuchter over. Hij geloofde eerlijk gezegd geen bal van de verhalen die hem door zijn klanten werden verteld. Ik interviewde hem voor De Telegraaf en hij zei dat hij het toch wel heel opmerkelijk vond dat bijna al zijn cliënten prinses of farao waren geweest. Er zat nou nooit eens een eenvoudige timmerman of metselaar tussen. Dat is dan wel weer het sterke in het verhaal van Bridget: zij was slechts een sloofje. Maar misschien vergist ze zich en was dat sloofje een bediende van haar, ene Midget Braasland, ik noem maar een naam. Ik bedoel, misschien stond Bridget op een afstandje toe te kijken hoe een paar neven van haar zich met het sloofje vermaakten.
Zo verging het mij ook min of meer toen ik onder hypnose werd gebracht. De hypnotiseur vroeg mij wat ik voelde of zag en ik antwoordde met slepende stem: "Paarden, een koets met paarden er voor. De koets rijdt met grote vaart over een landweg naar een kasteel." De hypnotiseur vervolgde: "En wie zitten er in de koets?"
Ik antwoordde: "Geen idee, want ik ben één van de paarden."