Ally, de schele gids
Je vraagt je wel eens af wat mensen bezielt in hun drang om te innoveren. Ze denken dat ze een stap vooruit zetten, maar in werkelijkheid lopen ze hopeloos achteraan op de weg naar vernieuwing. Surf bijvoorbeeld (niet nu, maar straks) naar de website van de gemeente Almere: www.almere.nl. Daarop figureert een, ja hoe moet je dat nou noemen, een, een... wezentje. Dichterbij kan ik taalkundig gezien niet komen. Een merkwaardige combinatie van prinses Christina en Georgina Verbaan. Ally heet het wezen. En Ally is een gids die in een of ander softwareprogramma is geconcipieerd door een techneut die in ieder geval geen oog had voor het optische gedeelte van zijn creatie.
Ally is Ally genoemd, omdat ze optreedt namens de gemeente Almere. In Lelystad zou ze Lelie hebben geheten, in Amsterdam Amy en in Rotterdam Roti. Komen er onmiddellijk protesten uit de Surinaamse gemeenschap. Je zult maar in Vlissingen wonen, dan moet je je wenden tot Vlissie.
U zult het met mij eens zijn: Ally heeft een paar uiterst merkwaardige ogen in haar ietwat wezenloze snufferd. Ze ziet er sowieso onnatuurlijk uit met een kapsel dat als een helm op haar kopje is geplakt. Nou ja, al het menselijke is haar vreemd. Maar die ogen! Was dat nou nodig? Ally's kijkers draaien voortdurend in haar artificiële oogkassen en dat gaat gauw irriteren. Na vijf minuten begon ik al een lichte hekel aan het wicht te krijgen. Volkomen ten onrechte uiteraard, want het is de ontwerper die we op die rologen moeten aanspreken.
Het is de bedoeling dat burgers Ally vragen stellen die zij vervolgens per omgaande beantwoordt. Dus ik dacht: vooruit, waarom ook niet? Mijn eerste vraag was heel simpel. Ik typte in het daarvoor bestemde veld: "Ally, wie heeft jou bedacht?" Enter, even wachten en, warempel, daar verscheen een antwoord! Het was in een tekstballonnetje vervat en het luidde: "Ik ben Ally, een van de medewerkers van de gemeente Almere. Ik beantwoord vragen over Almere Burgerzaken."
Mmwah. Dat was niet echt een antwoord op mijn vraag. Dus probeerde ik het opnieuw: "Nee Ally, dat vroeg ik niet. Wie heeft jou bedacht?" Oeps, daar verscheen opnieuw een tekstballonnetje. Ik las: "Mijn excuus. Ik probeer u zo goed mogelijk te helpen. Probeer uw vraag eens op een andere manier te formuleren, misschien begrijp ik u dan beter." Nee trut, dacht ik, je wilt me gewoon niet snappen. Lees nou eens goed wat er staat in plaats van de hele tijd als een mislukte vamp met je ogen te draaien.
Maar ik bleef vriendelijk. "Tja," typte ik; "dat is niet eenvoudig. Wie heeft jou bedacht? Gemaakt. Ontworpen. Gecreëerd. Ben ik zo duidelijk genoeg?" Nou nee. Het tekstballonnetje bevatte dit keer een korte zin: "Ik werk voor Almere Burgerzaken."
Ik wilde al wegsurfen onder het motto 'bekijk het effe lekker met je Ally', maar ik besloot nog één poging te wagen, al was het maar om mijn nieuwsgierigheid aangaande die ogen te bevredigen. Dus typte ik: "Zeg Ally, je kijkt een beetje raar. Heb je een probleem met je ogen?" Het antwoord liet niet lang op zich wachten. Het luidde: "Mijn ogen zijn donkerbruin. Ik heb liever dat we praten over Almere Burgerzaken."
Ally liet haar ogen rollen en het leek wel alsof ze er na die impertinente vraag extra haar best voor deed. Wat zou ze gekost hebben, vroeg ik mij af. Ik denk een boel geld. En wat krijgen we er voor? Een arrogant loeder dat met haar schele ogen elke vraag die je stelt weigert te beantwoorden.