Van Greetje tot Gretta
Wat mij altijd zo opvalt aan de incidenten waar Gretta Duisenberg bij betrokken raakt, is de platvoersheid, de armoeigheid, de bijna provinciaalse benepenheid waarmee die relletjes gepaard gaan. Met zo'n Harry (of is het nou Harrie?) van Bommel in een demonstratie tegen de Israelische inval in de Gazastrook meelopen, terwijl achter die twee 'Hamas, Hamas, joden aan het gas' wordt gescandeerd. Dan ben je als deftige mevrouw uit Amsterdam Zuid meteen naar het niveau van de voebelhoelikun gedegradeerd. En dan achteraf ook altijd zeggen dat je het niet gehoord had. Of dat je dacht dat het om een protest tegen de hoge gastarieven ging. Armzalige Gretta, die nooit verder zal komen dan een karikatuur van de onversaagde strijdster die zij pretendeert te zijn. De Jeanne d'Arc van de Apollolaan.
Pas had ze weer een akkefietje in een resteaurang te Amsterdam Zuid. 4 Mei. Dodenherdenking. Echt een avondje om eens gezellig met je dochter en schoondochter uit eten te gaan. Terwijl honderdduizenden Nederlanders, jong en oud, even stilstaan bij het lot van miljoenen die crepeerden van de honger, maak jij een smakelijke entrecôte soldaat. En waar anders dan in een trendy établissemang dat naar de naam 'l'Entrecôte des deux Dames' luistert? Runderlap van twee Wijven zouden ze in de rest van Amsterdam zeggen. Veel zitvlees heeft Gretta blijkbaar niet. Twee minuten dodenherdenking waren haar teveel. Ze hield het een minuutje vol. Toen vond ze het welletjes. De onverhoeds tot leven gekomen mobiele telefoon van een argeloze buitenlandse gast was voor haar het teken om de herdenking voor beëindigd te verklaren. Zo, nu weer prediken voor Hamas. En hup, daar ging die slabek weer open. Die joden krijgen toch al veel te veel aandacht. En hun tentakels reiken verder dan het oog kan zien. Een tijdje terug werd Gretta's dochter opgebracht. Ze had haar middelvinger opgestoken tegen een agent. Dat schijnt niet te mogen. De dochter werd ingerekend en naar een politiebureau geleid waar niet lang daarna Gretta met opgestoken veren verscheen. Ze eiste dat de agent aan de balie zijn naam prijsgaf en daarbij drukte ze zich ongetwijfeld buitengewoon correct uit, maar omdat de Amsterdamse politiemacht een soort filiaal van de Mossad is, belandde ook Gretta in de cel. Dat ging niet zachtzinnig, zoals ze tegen Het Parool zei. Ze werd gewoonweg onder haar armen gepakt en meegesleurd naar de kerker. "Op zo'n lompe manier dat ik mijn schoenen verloor onderweg (ziet u het voor u: zo'n krijsende feeks met van die te grote voeten op het gladde linoleum?). Alles werd afgepakt: mijn horloge, mijn trouwring (standaardprocedure). En ik moest onder begeleiding naar de wc, met de deur open (lijkt mij vooral een marteling voor degeen die Gretta moest bewaken.). Ik werd behandeld als een zware crimineel." Let nu even op. "Na vijf uur mocht ik weg. Pas toen kreeg ik de naam te horen van de balieagent. Te Pas; een Joodse naam."
Heremijntijd! Waar komt die paranoia vandaan? Was het je jeugd, Gretta? Mmm, zou best eens kunnen.
Bij Wikipedia lees ik dat Gretta als Greetje Nieuwenhuizen werd geboren in een gereformeerd gezin in Heerenveen. Dochter van een politieman. Ze werd dus als kind al regelmatig door de politie opgepakt. Wellicht heeft zij die als liefkozing bedoelde handeling verkeerd geïnterpreteerd. Hier zie ik een psychologisch aanknopingspunt. Dat krijgen we er met een paar sessies in een veilige omgeving wel uit. Kleine Greetje groeide op als lid van de vrijgemaakte Gereformeerde Kerken in Haarlem en Amsterdam. In dat orthodox-gereformeerde kerkgenootschap deed ze de openbare belijdenis van het geloof. In de jaren '60 brak zij met haar religieuze achtergrond. Zou daar haar aversie jegens joden uit voortvloeien? Dat lijkt onlogisch, maar de jood krijgt door de eeuwen heen van alles de schuld, dus zo onlogisch is het nou ook weer niet. Enfin, voer voor psychologen. Greetje werd verpleegkundige en trouwde met een internist die haar de naam Bédier de Prairie schonk. Daar paste een nieuwe voornaam bij: Gretta. Na haar scheiding bleef ze de naam Gretta Bédier de Prairie voeren. Tot ze met Wim Duisenberg in het huwelijk trad. Geen man van de prairie, maar toch altijd nog een veel aantrekkelijker naam dan het burgerlijke Nieuwenhuizen.
Gretta komt op voor de Palestijnen. Daar is op zichzelf niets op tegen. Van mij mag ze zelfs 'Intifada, initifada, Palestina vrij' roepen, samen met Harrie (of is het nou Harry?) van Bommel. Elke keer als ik naar dat filmpje op You Tube kijk, werken die twee op mijn lachspieren. Net Jiskefet.
Maar die platvloersheid, dat urdinère. Dat met je pantyvoeten over de vloer van een politiebureau gesleept worden. Dat nog geen twee minuten per jaar je waffel kunnen houden. En dat altijd weer de schuld van je eigen stommiteiten op anderen afschuiven. Is het niet de eigenaresse van het resteaurang, dan voor het gemak De Eeuwige Jood.
"Ober, wilt u namens mij die mevrouw met dat weelderige ooit zwarte haar een drankje aanbieden? Doet u maar een fles Mouton Rothschild. En als dessert een granaatappelwijn uit Galilea."