De VOC wint altijd
Heel verstandig van Ayaan Hirsi Ali om francaise te worden (de C-Cedille kan ik op mijn toetsenbord niet vinden, het wordt ook nooit iets tussen ons en die Fransen). Maar heel verstandig dus van Ayaan. Ze ziet in dat ze het van de VOC niet kan winnen. Châpeau Ajeanne. De tijden van Descartes liggen ver achter ons.
De VOC mentaliteit kenmerkt zich minder door manhaftigheid dan door hetzelfde opportunisme dat dit kabinet deed besluiten Ayaan slechts garantie tot de deur te geven. Jammer als je onder de wrekende hand van een fanatieke moslim sneuvelt, maar in ieder geval niet bij ons op de stoep. Niet in de delta van het multiculturele drama. In New York en omstreken is het wat anders.
We vinden het al heel wat dat we Ayaan binnen onze eigen grenzen wel beschermen en daarbuiten niet. Wouter Bos had de internationale correspondenten uitgenodigd om in dat opzicht het nationale blazoen op te poetsen. Nou, die missie werd een faliekante mislukking. Ik zag een Duitse correspondent die gehakt maakte van de redenering dat niet de bedreiging maar de locatie van de bedreigde het leidend principe in de beveiliging zou moeten zijn.
Ik denk dat er bij Ayaan nog iets bij komt. Iets besmuikts, als dat al een woord is. Iets dat je als politiek correct mens niet uitspreekt, maar dat je als nazaat van de VOC wel denkt. Namelijk dat Ayaan een lastpost is die we liever kwijt dan rijk zijn. Mensen met een grote mond zijn nooit populair geweest bij de VOC. Grote monden kostten geld. De VOC investeerde liever in de bestaande infrastructuur onder het motto: verdeel en heers. Dus werden de plaatselijke prinsen en andere hoogwaardigheidsbekleders plat gemaakt. Goud verdienen zonder bloedvergieten. Corruptie loonde. Idealen telden niet.
In feite is er niet zoveel veranderd. We zien nog steeds niet graag dat onze belangen worden aangetast door mensen die grote woorden spreken. Wilders is bezig met een film die ongetwijfeld niets zal bijdragen aan de multcultidiscussie, maar het kabinet heeft al een weeralarm doen uitgaan. De Nederlandse belangen zijn in het geding. En dat wordt Wilders kwalijk genomen. Ik vind Wilders bijna net zo'n groot drama als veertig jaar integratie in Nederland, maar ik weet waar de aan -en uitknop op mijn televisietoestel zit. Ik zou hen niet graag de kost willen geven die denken: Wilders schaadt onze belangen en dan moeten we nog betalen voor zijn beveiliging ook.
Ayaan is van een andere categorie, maar ook zij is lastig en de VOC houdt niet van lastige figuren. De VOC is bezig met zaken doen. Ja, ja, in dit land bestaat het vrije woord, maar is het nou echt nodig om daar maximaal gebruik van te maken? Spreken is zilver, zwijgen is goud. Dat is de VOC mentaliteit die Ayaan Hirsi Ali nooit zal begrijpen. Enfin, ze heeft een nieuw land gevonden. La douce France. O la la, daar is cultuur, daar is theater, daar worden grootheden gekoesterd en niet een millimeter boven het maaiveld afgekapt. Daar is Ajeanne een koningin. Hier is ze een lastpak, die van onze dure belastingcentjes wordt beschermd. Allez Ayaan, word gauw francaise met een C-Cedille, leer het Nederlands af, ga naar de nonnen in Vught om het Frans vloeiend onder de knie te krijgen, laat je op handen dragen en als er zo nu en dan een flard van de nationale VOC discussie in Benepenland tot je doordringt, denk dan maar: On y soit qui mal y pense. Als ik jou was, zou ik het kabinet een ansichtkaartje zenden. De Eiffeltoren op de voorkant en op de achterkant de tekst: "Je maintiendrai."