De taal der liefde
Bij de bushalte zat een meisje op een bank onder het hufterproof kunstglas. Ze had een capuchon over haar hoofd getrokken, maar haar zwaar gemaskareerde oogleden verrieden haar sekse. Ze had de volmaakt onverschillige houding van een adolescent die juist ouderen als pubers ziet. Haar blik was naar binnen gekeerd. Blijf vooral uit mijn buurt, begin geen praatje, laat me, laat me, laat me m'n eigen gang maar gaan. Het bord met de elektronische aankomsttijden deed het niet, de klok er boven stond stil. Uit de loodgrijze lucht vielen af en toe aarzelende regendruppels.
Een jongen verscheen ten tonele. Hij droeg een diep onder het kruis vallende spijkerbroek en een jack met eenzelfde soort capuchon als die van het mesje. Er stak een grote lok weerbarstig haar onderuit. Het meisje keek op. De jongen schudde zijn lok heen en weer. Beiden spraken geen woord. Het meisje schoof haar capuchon omhoog. Een prachtige haardos kwam tevoorschijn. De jongen ging naast haar zitten. Weer schudde hij die lok. Zij rolde met haar ogen. Nog steeds zwegen ze. Tijdens de minuten die ons restten voordat de bus arriveerde, was ik de gefascineerde getuige van een zich geheel en al in gebaren afspelende conversatie tussen het meisje en de jongen. Hij sprak vooral met zijn haarlok, zij beschikte over een uitgebreider repertoire. Waar ze het over hadden? Ik kon er geen chocola van maken.
Daar was de bus. Ik zocht een plaats achter de bank waarop het meisje en de jongen hadden plaatsgenomen. Ze gingen gewoon door met hun geheime communicatie. Haarlok heen en weer, ogen laten rollen. Nu zag ik dat ze ook blikken uitwisselden. Hij schudde zijn lok en keek er uitdagend bij, zij rolde met haar ogen en wierp hem een blik van verwondering toe. En zo ging dat door. Dit was hun taal, hun wereld, hun domein. Geen woorden, geen aanrakingen, maar daardoor juist zo intiem.
Op een bank voor het meisje en de jongen zat een jong stel van traditionele snit. Zonder capuchon. Hij had geen lok, zij keek in aanbidding naar zijn frisse, kortgeknipte kop. Zij sprak honderduit, hij luisterde met de toegeeflijkheid van de jonge man die weet dat zijn testosteron geduld moet opbrengen, omdat meisjes nu eenmaal een totaalpakket willen en niet, zoals jongens, recht op hun doel afgaan. Zij raakte hem telkens aan, hij liet het zich met graagte welgevallen. Och wat lief, daar plaatste ze een kusje op zijn kin. Hij draaide zijn hoofd naar haar toe en ja hoor, hun lippen vonden elkaar in een korte aanraking die een belofte inhield.
De twee stellen moesten er bij dezelfde halte uit. De lok en de rollende ogen liepen vlak naast elkaar, maar niet hand in hand, bij de bushalte weg. De kortgeknipte jongeman en het bevallige meisje vervolgden innig verstrengeld hun weg. De betovering was verbroken. Maar de lente was begonnen.