Groeten uit Siberië Flevoland
Ik hoop dat deze column u bereikt, maar ik kan niets garanderen. Ik woon en werk namelijk in Almere. Need I write more? Een kind weet dat Almere zich het best laat vergelijken met Siberië, maar dan gelegen in Flevoland. Het is een zielloze stad waar menigeen niet dood wil worden gevonden. Volkskrantcolumniste Sylvia Witteman reisde eens op een grauwe maandagochtend naar Almere Muziekwijk, omdat daar het ontzielde en in dezelfde staat van ontbinding als Almere zelve verkerende lichaam van een Spanjaard zou zijn gevonden. Bij nader inzien bleek het om een broodje aap te gaan, zelfs Spanjaarden willen niet in Almere dood gevonden worden. Haar expeditie bood Sylvia wel de gelegenheid het trieste beeld van Almere Muziekwijk op een sompige maandagochtend te schetsen. Almere is voor de gemiddelde Nederlander zo'n beetje het einde van de wereld en uitgerekend dat oord dreigt te worden gekozen als de ideale plaats voor het nieuwe schaatsmekka.
Ik snap er zelf ook niks van en ik woon toch al vanaf dag 1 in Almere. Als iemand weet hoe deprimerend het Pjongjang van de Noordvleugel is, ben ik het wel. Tijdens een verkwikkende wandeling door het Beatrixpark (tweeënhalf keer zo groot als het Vondelpark) peinsde ik mij suf over de vraag wat de commissie die Almere boven Zoetermeer en Heerenveen verkoos in vredesnaam kan hebben bewogen. Ik nam de bus die mij in no time naar het centrum van Almere Stad bracht (dankzij het systeem van de vrije busbanen) en al slenterend door de met het Rem Koolhaas keurmerk bekroonde Stadshart besloot ik een kopje koffie te gaan drinken in café restaurant Waterfront. Gevestigd in een zijvleugel van de schouwburg, biedt het een magnifiek uitzicht op het Weerwater, de Sloterplas van Almere, zij het een kilometer langer in omtrek dan de hoofdstedelijke uitvoering. De naam Weerwater is bedacht door mijn vriend zaliger Willem Duijff, die er een wedstrijd mee won nadat een storm van protest was opgestoken tegen het idee van ambtenaren om het binnenmeer Plascenta te noemen. Het had met Almere nog erger kunnen zijn.
Die schouwburg wordt door Wikipedia omschreven als "ontworpen door de Japanse architecten Kazuyo Sejima en Ryue Nishizawa van architectenbureau SANAA. Er is gekozen voor een gestileerde eenvoud waarbij transparantie en licht voorop staan. De ligging van het gebouw, schijnbaar drijvend op het Weerwater en grenzend aan Stadshart Almere, zorg voor veel lichtinval en fraaie uitzichten over het Weerwater." Nou, dat zal ook wel door een verblinde Almerefan zijn geschreven. Dat zie je wel vaker, zelfs de inwoners van de lelijkste steden bezingen hun sloppenwijken alsof ze zich met Parijs kunnen meten. Een soort Stockholmsyndroom: waar je mee omgaat, raak je mee besmet.
Mijn gedachten dwaalden af naar de rivalen van Almere in de ijsstrijd. Zoetermeer, een weergaloos staaltje van hedendaagse stedenbouw en architectuur. Heerenveen dan, met zijn ruim 43.000 inwoners, waar ik verschillende keren ben geweest. Leuk centrumpje met toeristische attracties die mij even niet te binnen willen schieten, behalve het Domela Nieuwenhuis Museum waar ik met Leefbaar Almere ter bedevaart ben geweest. Laten we eerlijk zijn: alles is beter dan Almere, de hel van het noorden. Logisch dat half Nederland zich verzet tegen het onzalige idee dat daar, zonder een cent overheidssubsidie, een icedôme zal worden neergezet. Maar zover is het gelukkig nog niet. De onderdanen van koning Thialf zijn in beweging gekomen. Ex-schaatskampioene Renate Groenewold twitterde triomfantelijk dat Heerenveen al 50 miljoen euro op tafel kan leggen en Almere geen cent. Die 50 miljoen komt van de provincie. Het Icedômeproject heeft geen overheidssubsidie nodig, maar een kniesoor die daar op let. in de oorlog is het de waarheid die als eerste sneuvelt.
Na de koffie nam ik bus 1 naar Almere Haven. Bijna al mijn medepassagiers gingen geheel en al op in hun mobiele telefoons. Geen wonder te midden van al die lelijkheid. Na een kwartiertje stapte ik uit bij de Havenkom. De zon was zowaar gaan schijnen en ik genoot van de pleziervaartuigen die voor de restaurants waren afgemeerd. Er hangt zo'n intiem vakantiesfeertje in de Havenkom. Alsof je in Hoorn of Enkhuizen bent. Ach wat, nu gaat mijn fantasie met me op de loop. Het Stockholmsyndroom is ook aan mij niet voorbijgegaan.
Ik wens NOC*NSF en de KNSB veel wijsheid toe bij het definitief bepalen van de keus voor het nieuwe schaatsmekka. Zelf heb ik er niets op tegen als het Icedôme Almere wordt. Dat komt dan te staan in Almere Poort, niet ver van het IJmeer en vlakbij het centrum voor top- en breedtesport dat ik met enig chauvinisme de mooiste sporthal van Nederland zou willen noemen. Er gebeuren trouwens opmerkelijke dingen op het gebied van de volkshuisvesting in Almere Poort. Particulier opdrachtgeverschap zorgt er voor een enorme variatie in de woningbouw. Het schijnt dat men van heinde en verre naar Almere komt om die ontwikkeling met eigen ogen te volgen.
Is er toch nog iets leuk aan Almere. Het zal de uitzondering zijn die de regel bevestigt.