Boom op je dak
De PvdA-fractie in de gemeenteraad van Almere heeft een enig idee gelanceerd: in het jaar 2025 moet een miljoen bomen op de daken van huizen in de polderstad zijn geplant. Het initiatief is gepresenteerd door mijn gewaardeerd collega-gemeenteraadslid Adriana Begeer. Ik noem haar altijd (met toestemming) de Koninklijke Begeer, want ze heeft de uitstraling van iemand die uit de oude adel voortkomt, maar zich daar niet op wil laten voorstaan. Zet haar tussen de cast van Pride & Prejudice en niemand zal roepen: "Verrek, dat is Adriana!" Een miljoen bomen. Het lijkt me wat veel. Als De Schaalsprong in Almere doorgaat (360.000 inwoners in 2030) zouden er tegen die tijd nou vooruit 120.000 huizen staan. Hoe moet je daar in vredesnaam een miljoen bomen op kwijt? Maar als De Schaalsprong niet doorgaat en daar heeft het alle schijn van, mag je van die 120.000 zomaar 35.000 huizen aftrekken. Ik ben bang dat je in dat geval door de bomen de huizen niet meer ziet.
Volgens mij vergist Adriana zich ook in het draagvlak voor haar plan onder de bevolking. Kijk, Adriana en ik zijn het helemaal met elkaar eens: hoe groener hoe beter, maar ik woon toevallig in een doorsneehofje en daar zijn de meningen op zijn zachtst gezegd verdeeld. Zo heb ik buren die zich al jaren bont en blauw ergeren aan het feit dat in mijn tuin een berk staat. Die heeft mijn echtgenote daar geplant toen we ruim dertig jaar geleden ons huis hadden gekocht. Met een vooruitziende blik hield ze zich keurig aan de voorschriften. Die berk staat twee meter van de erfgrens van beide belendende panden en dan heb je als klager zelfs bij de rijdende rechter geen kans.
Onze berk heeft voor een verwijdering tussen de buren en ons gezorgd. Een aantal keren hebben wij beleefd doch vastbesloten geweigerd de inmiddels volwassen geworden boom om te hakken teneinde er open haardhout van te zagen. Wij deden dit onder verwijzing naar de functie die een tuin nu eenmaal heeft: een plek waar het groen kan gedijen, de bloemen kunnen bloeien en bomen kunnen ruisen al naar gelang het jaargetijde. Helaas zien onze buren de tuin meer als een parkeerplaats, een groot terras desnoods, maar wel ontdaan van ook maar het kleinste sprietje groen. Elk bloempje dat het waagt zijn kelk boven het maaiveld uit te steken wordt genadeloos weggespoten met een daartoe speciaal aangeschafte hoge drukspuit. Jaren geleden was ik bezig met de voorbereiding van een barbecue in onze tuin toen ik tot mijn verbijstering de buurman zag opduiken in een soort maanpak, inclusief doorzichtige helm. Ik wilde nog roepen "A small step for mankind..." maar toen ontwaarde ik een tank op zijn rug die uitmondde in een slang die voor hetzelfde geld als vlammenwerper kon dienen. Ik schrok me rot. Even later begon de buurman aan een meedogenloze jacht op het schaarse onkruid dat, eigenwijs eigenwijs, tussen de naden van zijn parkeerplaatsbetegeling was gekropen. Toen hij klaar was, zette ik het barbecuevlees op tafel, maar ik had me nog niet omgedraaid of ik hoorde het gebrul van de hoge drukspuit en daar zag ik vloeistof tussen de schutting doorsijpelen. Daar gingen m'n biefstukkies! Ik gebaarde wild naar de buurman. Die zette zijn spuit stil, schoof zijn helm omhoog en zei droogjes: "Het is gewoon water hoor." Enfin, de verhoudingen waren toen nog wel van dien aard dat hij enig begrip kon opbrengen voor het feit dat ik mijn barbecuevlees niet door de buurmen wilde laten afspoelen, ook al was het dan met gewoon water.
Inmiddels voeren we geen gezellige conversaties meer, ook al is er nu ook weer geen sprake van oorlog. De buurman heeft een tijdje terug een blaasmachine gekocht, waarmee hij de van onze berk neerdalende blaadjes te lijf kan gaan. Wij noemen hem sindsdien Jan Blaaser. Ook is hij er toe overgegaan zijn tuin te stofzuigen en vorig jaar heeft hij wekenlang in zijn voortuintje op een boomwortel staan inhakken waarvan hij meende dat die voor een lekkage in zijn huis zorgde. Sindsdien noemen we hem, als hij in zijn voortuin staat, Willie Wortel. Die lekkage bleek overigens helemaal niet door de wortel te zijn veroorzaakt.
Deze buren zijn inderdaad wat extreem, maar ik zie toch heel wat parkeerplaatsen als ik door Almere loop. Of tuinen waarin een paar bloembakken worden gedoogd, maar meer ook niet. En als je een boom in je tuin hebt, neem je al gauw de zon weg bij je buren. Dat vind ik zo'n rare formulering. Een buurvrouw zei het eens tegen mij: "U neemt de zon weg." Ik antwoordde: "Nee hoor, daar wil ik mijn vingers niet aan branden."
Een miljoen bomen op nou vooruit 100.000 huizen. Dat zijn tien bomen per huis. Ik denk dat ik wel weet op welke partij mijn buren niet gaan stemmen.