Een tafelheer met gebruiksaanwijzing
De redactie van het populaire televisieprogramma had hem al vaak tevergeefs gevraagd, maar onlangs zei Louis van Gaal dan toch eindelijk ja tegen een uitnodiging om als tafelheer aan te zitten bij De Wereld Draait Door. Matthijs van Nieuwkerk was als een kind zo blij. Ik daarentegen voelde het al kriebelen. 't Was immers live en dan weet je het maar nooit met Louis. Eén verkeerd woord en hij ontsteekt in razernij. Ik kan niet zo goed tegen de spanning die zo'n optreden met zich meebrengt, want door de jaren heen ben ik altijd een kleine neurasthenicus gebleven. Louis live. Het is alsof je naar een werkende vulkaan zit te kijken die elk moment tot uitbarsting kan komen. Een pitt bull die zonder nadere aankondiging naar je enkel hapt. Een narcis die denkt dat hij een orchidee is en die zich als een kruidje roer-mij-niet gedraagt.
Matthijs had zich duidelijk voorgenomen confronterende dialogen zoveel mogelijk uit de weg te gaan. Maar ja, alles wat Louis hoort vertaalt hij automatsich naar zichzelf en dan is het dus meteen persoonlijk, ook als het over een ander gaat. Leest u deze zin gerust even na.
Onder de gasten in de studio bevond zich Jan Jaap van der Wal, een cabaretier die bekend staat om zijn snedige opmerkingen. Och heden, ik hield mijn hart vast. Ik hoorde Jan Jaap al zeggen: "Niet dat ik verstand van schaatsen heb, maar bent u nou in het linker- of in het rechterrijtje geëindigd met de DSB ploeg?" Gelukkig hield Jan Jaap zich in, zelfs toen Louis hem in niet al te bedekte termen liet weten dat hij het niet háált bij Toon Hermans, Wim Sonneveld en Wim Kan. Gewoon niet te volgen die Jan Jaap en dat gold trouwens voor al die jonge stand up gassies. En o ja, in Louis' rijtje Favorieten van de Lach mocht Seth Gaaikema evenmin ontbreken. "En wat vind je van Youp van 't Hek?" probeerde Van Nieuwkerk de Noord-Hollandse cultuurfilosoof iets meer naar het heden te trekken. Mwah, Youp is wel een vriend, maar hij gaat regelmatig te ver en dat laat Louis hem dan zonder omhaal van woorden weten.
Ik zat ondertussen met rode vlekken in mijn nek te schuiven op mijn stoel. Normaliter ontspant DWDD mij, zelfs als Marc Marie Huibregts tafelheer is. Een draaikont, maar eentje met gevoel voor humor en een groot empathisch vermogen. Nee, dan Louis van Gaal. Matthijs waagde het te veronderstellen dat sommige Nederlanders naar Louis kijken met de gedachte "Wat een rare man". Louis verstijfde, zijn ogen schoten vuur en ik voelde mijn kuitspieren verkrampen. Matthijs keek gauw de andere kant op en wie zat daar? Erica! Pfff. Als de nood het hoogst is, is de redding nabij. Erica Terpstra, een baken van positivisme en goedmoedigheid. Ik heb haar slechts één keer boos gezien en dat was toen Erik van Muiswinkel in haar bijzijn een lans mocht breken voor een boycot van de Olympische Spelen. Ze probeerde hem eerst met al haar moederlijkheid te bedelven, maar toen dat niet werkte, werd ze warempel een beetje vuil. Het duurde niet lang hoor, want valsheid past nu eenmaal niet bij Erica.
Wat bleek aan tafel bij Matthijs en zijn tafelheer? Welnu, Erica zou Louis en zijn Truus over 101 dagen in de echt verbinden. Als ambtenaar van de burgerlijke stand. Maar helaas, die bruiloft wordt voor de verandering door de Olympische Spelen geboycot. Erica zit dan in Peking. En dat vindt ze toch zo jammer man! Want Louis is een WERELDGOSER. Zo anders dan menigeen denkt! Zoals hij met gehandicapten omgaat... Nou ja, dat is eenvoudigweg niet te beschrijven! Erica was niet te stuiten in haar lofzang. Matthijs liet haar begaan. En Louis? Keek hij een beetje ongemakkelijk bij zoveel lotfuitingen? Welnee! Zijn blik had iets parmantigs. Alsof hij wilde zeggen: "Zie je nou, hoor je het ook eens van een ander."
Normaal gesproken zou ik met plaatsvervangende schaamte naar zo'n stroopverhaal luisteren, maar met Louis de tafelheer kon het mij niet lang genoeg duren. Zolang Louis bezongen wordt, blijft hij tenminste rustig. Onvoorstelbaar eigenlijk, die verheerlijking van een in feite onuitstaanbare conservatieve knurp met de culturele bagage van een stekelbaars. Erica had ook nog een gedicht voorbereid voor het geval zij dat huwelijk zou sluiten, wat zij dus niet gaat doen. En... jawel, de kijkers werden getrakteerd op een aantal regels. Geen idee wie het heeft geschreven, maar het klonk als de fluwelen zinnen in een commercial voor extra absorberende babyluiers. "Waar de zon de maan ontmoet, smaakt jouw billetje eeuwig zoet," of woorden van gelijke strekking. Matthijs zat ingetogen te luisteren. En Louis? Zijn ogen glommen. Hij had altijd wel geweten dat hij fantastisch is, maar het blijft leuk om het een ander te horen bevestigen.