De ogen van Jan
Ik ken een Volendammer die grossiert in typisch Volendamse humor. Hij heet Wim Keizer, is de broer van oud-scheidsrechter Jan en (mede) initiatiefnemer van talrijke activiteiten, zoals de Pieperrace, het Volendams Museum, een lokale partij waarvan ik de naam vergeten ben en ga zo maar door. Ik heb als journalist regelmatig met Wim te maken gehad. Dan vuurde hij, met zijn zangerige accent, als een repeteergeweer een heel repertoire aan one liners af. Toen de voetballers van Volendam weer eens tegen degradatie streden, zei hij: "We hebben drie Serviërs in de voorhoede staan, maar het benne uitgerekend de enige Serviërs die niet kenne skiete." En terwijl zijn lieve echtgenote koffie inschonk, merkte Wim olijk op: "Ze zeggen dat ik een vrouw heb om te stelen... Maar er is nog nooit een dief om gekomme." Ik moest aan Wim Keizer denken toen ik het nieuws hoorde dat als een atoombom in de Enclave Hilversum insloeg: "Jan en Yolanthe zijn uit elkaar!"
Asjemenou. Het Liefdespaar Van Het Jaar zoniet Van De Eeuw en, ja warempel, na Adam en Eva en Willem Alexander en Maxima, Aller Tijden, door een tekort aan grijze cellen en een teveel aan hormonen uiteen gedreven! En dan het treurige bewijs: beelden van een ranzige bewakingsfirma. Twee overjarige pubers die elkaar in een troosteloze parkeergarage ietwat ongemakkelijk staan te tongen, aangezien het opneukertje in wie wij Wesley Sneijder herkennen nog alle moeite moet doen om tot de sensuele lippen van Yolanthe Rabouw van Kasbergen te reiken. In al zijn platvoersheid vond ik die scène toch ook vertederend en wel door het onmiskenbaar zichtbare blote plekje op Wesley's jonge doch reeds vroeg kalende hoofd. Misschien is Yolanthe dáár wel voor gevallen. Ze kan hem in ieder geval niet over het hoofd hebben gezien, die langs natuurlijke weg tot stand gekomen tonsuur, want ik schat dat ze een halve kop groter is dan de begaafde middenvelder van Real Madrid.
Nee zeg, laten we eerlijk zijn, Wesley ziet er best leuk uit, maar als hij geen dynamiet in beide benen had, zou hij het met een poster van Yolanthe moeten doen. Hij haalt het niet bij Jan. Knappe goser, leuke stem, dito bankrekening en van nature begiftigd met het talent om, als onverbeterlijke schuinsmarcheerder, de zo eenvoudig gebleven dorpeling te acteren. Wesley daarentegen heeft altijd iets arrogants gehad, ook toen hij nog maar net de stap naar Ajax 1 had gezet. Als Wes gewisseld werd, keek hij zo boos dat de trainer er goed aan deed zich voorlopig niet in de parkeergarage te wagen waar Het Talent zijn auto had geparkeerd. Journalisten werden niet zelden met zo'n schuine blik aangekeken waaruit ironie en wellicht cynisme aangaande de vakkennis van de verslaggever sprak.
Maar het baasje heeft blijkbaar iets onweerstaanbaars voor zelfs de mooiste vrouwen. Een tijdje terug waren er geruchten over een romance met een bekende tennisspeelster, wier naam mij eveneens ontschiet (die lokale partij heet trouwens Volendam 80) maar die we voor het gemak tot de Sjarapova-achtigen zullen rekenen. Dus: jong, aantrekkelijk, succesvol, rijk en door pa zodanig getraumatiseerd dat gestalt therapie op latere leeftijd onvermijdelijk lijkt. En nu dus de mooie Yolanthe. Want daar kunnen we niet omheen, madame heeft werkelijk alles mee, tot en met haar naam die op de een of andere manier herinneringen aan Mata Hari wekt. Ik kan mij voorstellen dat Susan Boyle stevig baalt als zij de aanminnige trekken van Yolanthe Cabau van Kasbergen ontwaart.
Jan zit er maar mee. Ofschoon hij niet voor de camera wilde komen, werkte hij zo goed mogelijk mee met het legertje verslaggevers dat in het palingdorp was neergestreken om naar een huis te kijken waarvan de luiken gesloten bleven. Albert Verlinde coördineerde vanuit Hilversum de boulevardverslaggeving met alle dubbelzinnige grapjes die hij maar kon bedenken. De man klonk als een langspeelplaat die nodig in de Hoes moet worden gestopt. (Hoes... Voelt u? Hoes! Snapt u hem niet? Albert is getrouwd met Onno Hoes. Hi,hi,hi). Die verslaggeving leverde hilarische momenten op. Zo had de RTL-reporter ter plekke even met Jan gesproken en van de Verlaten Volendammer te horen gekregen dat deze alle begrip had voor het werk van de pers. Toen schoot ik bijna vol. Arme jongen, net de twintig gepasseerd en nu al levend in een schijnwereld waarin sterren werkelijk geloven dat hun avontuurtjes wereldnieuws zijn. Het is ook niet niks: Yolanthe die haar vader verliest en Jan zijn stem. En dan dit. Nee jongens, jullie doen gewoon je werk, maar ik kan nu even niet... (stem breekt)... Ik hoop dat jullie daar begrip voor hebben.
De verslaggever wist te melden dat Jans ogen rood doorlopen waren. Hoe het precies tussen Yolanthe en Wesley zit, weet ik niet, maar de taal werd in ieder geval moeiteloos verkracht. Je hebt rode ogen of je ogen zijn bloed doorlopen. Albert Verlinde pikte het niet op. Hij was te druk bezig met het bedenken van zijn volgende dubbelzinnige grap. Het ontbrak er nog maar aan dat hij iets met een paling verzon. Geef mij Wim Keizer maar. "Er woont hier een tv-reparateur," vertelde hij eens; "En die zei altijd als iemand hem belde met de mededeling dat de televisie het had begeven: 'Ach, een been er af is erger.' Op een dag belde een man op die meldde dat zijn televisie het niet meer deed en toen de reparateur 'Een been er af is erger' had gezegd, antwoordde die man: 'Mijn been ìs er af.' Ja, daar ken je op wachten natuurlijk."