In memoriam Jochen Kruger
Ik weet niet precies hoe oud hij is geworden, maar gisteren gewerd mij dat Jochen Kruger is overleden. Het moet al een tijdje geleden zijn gebeurd, want de mail die ik over zijn verscheiden ontving, ging niet zozeer over Jochen als wel over zijn nalatenschap. Ik zal u terstond uit de droom helpen: Jochen Kruger heeft mij tot erfgenaam gemaakt. Houd u vast, hij heeft mij het lieve sommetje van 30,100000.00 dollar nagelaten. Ik moet bekennen dat ik, nadat ik het betreffende mailtje gelezen had, enkele minuten stilte in acht nam. Eerlijk gezegd deed ik dat niet voor Jochen, maar om te wennen aan het idee dat ik multi multi multi miljonair was geworden.
Het eerste wat ik mij afvroeg was of het om 30 miljoen of om 300 miljoen ging. Er stonden namelijk zoveel nullen in die mail dat ik de draad een beetje kwijtraakte. Typerend overigens: je bent nog maar net rijk en je wilt al meer. Gelukkig bracht het mailtje bij herlezing uitkomst. Het gaat om een bedrag van dertig miljoen en honderdduizend dollar. De Britse advocaat die de erfenis van Jochen beheert, schreef terecht: "This may sound strange and unbelievable to you, but it is real and true." Typisch Engels, dat gevoel voor understatement. Het klonk inderdaad wat vreemd en zelfs ongelooflijk. Ik bedoel, je krijgt niet elke dag per mail een erfenis van ruim 30 miljoen toegeschoven, ook al is het dan in dollars. Nog vreemder is het dat ik mij geen Jochen Kruger herinner. Hij mij wel blijkbaar en aan zijn royale gebaar te oordelen, heb ik een diepe indruk op hem gemaakt. In het mailtje las ik dat Jochen tot zijn dood lid was van de 'helicopter Society' en het 'Institute of Electrical and Electronics Engineers'. En voorts dat hij zich als Duitse baron en christen graag wijdde aan het ondersteunen van de hongerigen en de behoeftigen. Voor die toewijding kreeg hij talloze onderscheidingen, aldus 'barrister Marcus Andreen Esq.', zijn advocaat dus. In het Engels klinkt het altijd zoveel mooier dan in onze moerstaal: barrister en Esquire. Dat geeft een vertrouwenwekkende indruk. O, nu zie ik ook wanneer Jochen het tijdelijke met het eeuwige heeft verwisseld. Het was op 30 juli 2004. Mijn moeder zaliger zou zeggen: "Die komt alweer bijna terug." En een oom zaliger van mij zou daaraan toevoegen: "Die heeft nu een geitenkop." Dit terzijde. De barrister heeft vier jaar aan "thorough research" besteed om alle erfgenamen te achterhalen. Gelukkig kwam hij, geen idee hoe, aan mijn e-maildres. Volgens Marcus de barrister is het geld van Jochen bedoeld om humanitaire en medische activiteiten te ondersteunen en om de armen en behoeftigen in onze maatschappij te helpen. Dat wil ik ook wel, maar waarom heeft Jochen mij uitgekozen om dertig miljoen aan die goede doelen te gaan uitgeven? En hoeveel mag ik zelf houden? Ik voel mij nu al schuldig over het salaris dat ik mezelf ga toekennen. Maar ja, dat rechtvaardigt wel de keus van Jochen. Hij wist kennelijk dat ik dat geld niet als van mezelf zou beschouwen. Als het nou afkomstig was van een rijke, vergeten oom die in Amerika een oliefortuin heeft opgebouwd... Gewoon uncle Bert, die geen enkele voorwaarde aan die poen zou verbinden. Maar nee, ik moet weer erven van een Jochen die ik niet ken en die mij nog even gaat vertellen wat ik met mijn eigen geld moet doen. Ja toch? Ik heb veel zin om die erfenis te weigeren.
PS
Ik ben weer ridder te voet. Nadat ik het bovenstaande had geschreven, heb ik Jochen Kruger even gegoogled. Wat bleek? Zijn nalatenschap is aan nog ruim 90.000 e-mailadressen beloofd. Die Marcus Andreen Esq. probeert je gewoon privé gegevens te ontfutselen. Bah, je kunt tegenwoordig zelfs een barrister niet meer vertrouwen.