Seks in het Vondelpark
We hebben weer iets geregeld. Homo's mogen cruisen in het Vondelpark. En als ze een wippie maken, wordt ook dat gedoogd. Maar de hermandad gaat beter letten op loslopende honden in het park. De baasjes kunnen rekenen op een bekeuring. Gelooft u het? Het Vondelpark. Ik heb er zes jaar lang zowat gewoond. Mijn middelbare school was er namelijk gevestigd. Jawel, vrijwel letterlijk in het Vondelpark. Het was de tweede driejarige HBS, later gemeentelijke school voor HAVO, die schuil ging achter een miezerig deurtje in de Zocherstraat. Ik heb op beide scholen gezeten en ben er na een soort Odyssee met een HAVO-diploma en als eerste HAVO-leerling die een klas had overgeslagen van afgekomen. Die driejarige had een schoollied, dat begon met de meeslepende volzinnen: "Waar jeugd is daar is levenslust, daar klinkt een blije lach; Wie jong is leeft soms onbewust in milde zonnedag; Dan past geen doffe somberheid, het leven lokt en straalt; De toekomst lijkt één heerlijkheid, door gunstig lot bepaald."
Ik vraag me wel eens af waarom ik altijd dit soort teksten onthoud, maar niet de stelling van Pythagoras. Gaat u er maar even voor zitten, want dit kan zomaar een verhaal zonder einde worden. Dus dat ik maar doorga en doorga, totdat de honden beginnen te piepen, omdat ze het echt niet langer kunnen ophouden en ik er een flauw slot aan brei voordat ik op het knopje 'save' druk. Ik publiceer namelijk rechtstreeks vanaf deze site. Dat maakt het authentiek, vind ik. Als ik voor een verhaaltje ga zitten, moet ik het ook afmaken. Goeie genade, nu begin ik ook daarover uit te weiden.
Waar waren we gebleven? Het Vondelpark. Leraar Duits De Jong zei vaak dat wij op een driejarige HBS met een zesjarige cursus zaten. Uiterlijk leek hij een beetje op de pedante advocaat die wel eens naast Matthijs van Nieuwkerk plaatsneemt, maar meneer De Jong was geenszins een sidekick. Theo Hiddema, nu schiet de naam van die advocaat mij te binnen. Hetzelfde achterover geplakte haar als van meneer De Jong. En net zulke handen. Meneer De Jong was allerminst pedant. Hij was ironisch en soms sarcastisch en zelfs bij tijd en wijle cynisch, maar over het algemeen geestig, dus je vergaf hem gemakkelijk zijn zwartgalligheid. Hij zat altijd keurig in het pak, rookte Roxy zonder filter zonder te inhaleren en droeg een ogenschijnlijk gouden horloge met gouden band om zijn rechterpols, niet ver van de vinger waaraan een teder bewerkte trouwring glom (het verhaal ging dat hij met een oud-leerlinge was getrouwd). Zijn nagels waren altijd zorgvuldig gemanicuurd, net als die van advocaat Hiddema. Verder gaf hij les op een avondlyceum aan leerlingen die hij ons snuivend van minachting (voor ons) ten voorbeeld hield. Op latere leeftijd, al zal hij veel jonger zijn geweest dan de ouderdom die ik hem toedichtte, was hij gepromoveerd op een proefschrift over Hartmann von Aue. Godallemachtig, een mens kan ook behept zjin met herinneringen.
Het Vondelpark dus. Een vrijplaats, ook toen al. Wat zich daar in de bosjes heeft afgespeeld... daar kunnen we alleen maar naar raden. Ik spreek nu over de jaren '60 en met name de tweede helft daarvan. Nou, toen kon echt alles hoor. Daar hoefde geen burgemeester aan te pas te komen. Als kind van het Vondelpark zag ik heus wel met enige regelmaat goed geklede heren voorbijkomen, die met een geroutineerde blik het jongensvlees keurden dat op hun weg kwam. Ik voelde me totaal niet door hen bedreigd. Misschien wel omdat ik Gerard (Kornelis van 't) Reve verslond. Dit dan weer dankzij mijn lerares Nederlands, voorheen Ineke thans Inez van Eijk. Ik gooi nu alles er maar uit, dan ben ik er vanaf. Inez van Eijk dus, de docent Nederlands die ik iedere puber toewens. Als ik De Avonden pak, hoor ik haar enthousiast wijzen op de moeder van Frits van Egters, die "Hoeiboei" zegt. En: "De ketel zingt".
Die school werd door een klassieke sociaal-demcoraat, Chris Oornick, geleid, maar ik denk niet dat er veel liberalere middelbare scholen bestonden. Om het plaatje volledig te maken nog de volgende nutteloze informatie. Mart Smeets zat op de Tweede Drie, ook al wordt hij daar niet graag aan herinnerd. En voorts Ad Visser, die ook toen al bijzonder aardig was tegen jongere leerlingen en die in een bandje speelde dat The Gents heette (zouden er pillen tegen belachelijke herinneringen bestaan?). En ik heb zelfs in de klas gezeten met Wouter van Oorschot, van de gelijknamige uitgeverij, die tegenwoordig ongeveer 1 meter 75 naast zijn schoenen loopt, maar die toen heel innemend was en zelfs niet echt opschepte over het feit dat hij regelmatig in het gezelschap van Gerard Reve verkeerde, omdat de grote volksschrijver door Wouters vader, Geert, werd uitgegeven. "Wat zegt hij dan tegen je?" vroeg ik een keer. "Dat ik een geile beer ben," antwoordde Wouter.
Gerard Reve had het Vondelpark niet nodig om aan zijn gerief te komen. Die scoorde zelfs in Greonterp. Maar goed, de homo's van nu kunnen naar hartelust cruisen. Wat een raar woord. Ik krijg elke keer als ik het hoor een associatie met Tom Cruise. Dit terzijde.
Seks in het Vondelpark is dus allerminst nieuw, dat wilde ik maar betogen. Ik ben er zelf getuige van geweest, al had ik het eerst niet door. Op klaarlichte dag liep ik in voornoemde tweede helft van de jaren '60 in het park. Bij een vijver zag ik een groepje wildslapers. Eén van hen probeerde blijkbaar uit zijn slaapzak te komen, maar dat wilde niet lukken. Hij of zij wrong zich werkelijk in allerlei bochten om uit dat door een regenbuitje vochtig geworden stuk textiel te kruipen. Dat dacht ik dus. Tot ik mij realiseerde dat het om een hij en een zij ging en dat die twee alles probeerden, behalve uit die slaapzak stappen. Ik meen mij te herinneren dat ik een licht gevoel van walging ternauwernood kon onderdrukken. Niet uit overwegingen van moraliteit, maar omdat ik wat moeite had met de hygiëne waaronder die slaapzakslapers gebukt gingen. Ze zagen er bijna allemaal vaal zoniet goor uit en hoe ze zich verschoonden, wilde je niet weten, laat staan waar ze hun behoefte deden. Gatverdamme.
Gedoogbeleid in het Vondelpark. Mensenkinderen, dat is al zo oud als de weg naar Rome. En honden hebben er ook altijd al losgelopen. Bij mijn weten hebben ze nog nooit een homo in zijn zaakje gebeten. Dus waar hebben we het nou eigenlijk over?