Met z´n confectiepakkie an
Ik vind het net een jongensboek. ´Dirkie houdt stand´. Het verhaal lijkt veel op dat in één van mijn lievelingsjongensboeken van weleer: ´Hiep hiep hoera voor Akkerwoude´. Dat gaat over een voetbalclub van het platteland, die het tegen de stadsen moet opnemen. We praten over de jaren vijftig, toen boeren nog boeren waren en niet de hoog opgeleide managers van deze tijd. Ik meen mij ene Sipke te herinneren, zoon van de melkboer van Akkerwoude en getalenteerde sluitpost van het elftal dat arrogante spelertjes uit de grote stad stuk voor stuk het nakijken gaf. Gek, maar die sfeer proef ik elke keer als de val van Dirk op tv voorbijkomt.
Dat DSB drama is allang geen financieel verhaal meer. Het is een krachtmeting tussen de boertjes van buut´n en de hoge heren. De vraag of Dirkie met z´n trouwe blik duizenden klanten woekerpolissen heeft laten aansmeren is naar de achtergrond gedrongen. En je ziet en hoort om je heen dat de gewone man de kant van Dirk kiest. Want die Wellink spreekt een taal die gewone mensen niet verstaan. En Wouter heeft niet voor niets een stropdas omgedaan. Hij hoort nu ook bij de elite, die het boertje uit Wognum de nek heeft omgedraaid.
Hans van Goor, lid van de Raad van Bestuur van DSB, is ook een perfecte afspiegeling van het gewone, het plattelandse dat de bank van Dirkie kenmerkt. Keurig gekleed, maar toch kun je zien dat het streepjespak hem niet van nature past. Grote, ook alweer trouwe ogen. Blijkbaar worden de medewerkers van Dirkie daarop geselecteerd. Een onmiskenbaar Westfries accent, want Dirk haalt zijn talenten gewoon uit de achtertuin. Hans komt bij de modale televisiekijker heel goed over en als je daarna die regentenkop van Wellink laat zien, hoef je je niet af te vragen hoe het in vredesnaam mogelijk is dat de dader in zo korte tijd het slachtoffer kon worden.
Wat mij nog het meest is bijgebleven is dat prachtige verhaal van Hans van Goor over de cfo, zeg maar de penningmeester van DSB, die naar De Nederlandsche Bank werd gezonden om alle vragen over de DSB financien te beantwoorden. Volgens Hans had de brave man dagenlang in een wachtkamertje gezeten en was er niemand, maar dan ook helemaal niemand bij hem gekomen om nadere informatie te vragen. Dat beeld. Een door het lange wachten wat sjofel geworden anonymus, wiens streepjespak van 2 halen 1 betalen danig is gekreukt. Zwijgend zit hij in dat kamertje. Dag in dag uit. En hij wacht op een meneer die misschien zal komen vragen hoe het met die en die post zit. Nu en dan belt hij met zijn mobieltje naar Dirk. "Is er al iemand geweest?" vraagt Dirk hoopvol, maar hij weet het antwoord al: " Nee, niemand." Stel dat de chief financial officer van Rabo Bank bij DNB zijn opwachting had gemaakt of die van ABN Amro. Nout had hen bij wijze van spreken al bij de deur opgewacht. Maar als het om DSB gaat... "Zit dat mannetje er nog?" vraagt Nout aan de portier. "Yep," zegt de portier. Nout grinnikt. "Mooi zo, Van Dalen, laat hem maar lekker in dat hokje blijven zitten." En met een olijke knipoog beent Noud naar zijn fraaie kantoor.
Misschien is DSB op het moment dat ik dit schrijf failliet verklaard. Misschien krijgt Dirkie van de rechter nog een weekend om de boel te verkopen. De hoge heren hebben hem laten vallen, dat is wel duidelijk. Wouter noemt bedragen die door experts als absurd worden omgeschreven en de grote mannen van de grote banken zien we niet en horen we niet. Noud kijkt van een afstandje toe, want hij heeft zijn werk al gedaan door een krediet van 1,1 miljard met 800 miljoen te verminderen. Dat was de strop en die wordt nu krachtig aangetrokken.
En Dirkie? Dirkie gaat door. Tot het eind dat niet alleen voor hem, maar ook voor 2000 werknemers, de plaatselijke middenstand van Wognum en duizenden rekeninghouders bitter zal zijn.
PS
Inmiddels heeft Dirkie van de rechter 48 uur respijt gekregen. Hij gaat die benutten om met een Amerikaanse bank te onderhandelen over eventuele verkoop van DSB. Als het hem lukt, staan de grote Nederlandse banken, Nout Wellink en Wouter Bos voor joker. Het klinkt misschien gek, maar ondanks die schandelijke woekerpolissen, gun ik Dirkie zo'n triomf.