Een mirakel in Rome
Niemand heeft het gezien. Nou ja, iedereen zag het, maar niemand die besefte getuige te zijn van een mirakel. Honderdduizend mensen op het Sint Pietersplein, vele honderden miljoenen televisiekijkers, een meute Vaticaanwatchers, enfin de duvel en z'n mallemoer zaten er bij, keken er naar en misten het mirakel dat zich voor hun ogen voltrok. Was ik echt de enige die het snapte?
Ik denk het wel. Het mirakel behelsde niet de verkiezing van de eerste jezuïet tot paus en al evenmin de nooit eerder door een Pontifex maximus aangenomen naam Franciscus. Dat een jezuïet de naam van de stichter van de orde der Franciscanen koos is bijzonder, dat geef ik onmiddellijk toe, maar een mirakel is het niet. Nee, beste lezers, denk even terug aan het moment waarop uit dat wrakkige schoorsteenpijpje witte rook begon te walmen. Ooooh, de menigte raakte in vervoering, mensen vielen elkaar om de hals, er werden tranen geplengd. Misschien dat door al die commotie het gezonde verstand tijdelijk was beneveld.
Want wat werd ons voorgehouden? Juist, de rook die wij zagen werd geheel en al gevoed door de stembriefjes van de kardinalen in conclaaf. Honderdvijftien welgeteld. Na elke stemming werden hun papiertjes aan de kachel gevoerd. Vier keer leverde dat zwarte rook op. Jammer, de heren waren er nog niet uit. De vijfde keer was het raak: witte rook. En nu het mirakel. Hebt u meegekregen hoe lang dat pijpje witte rook bleef uitslaan? Minutenlang! Er kwam geen eind aan. Het had niet veel gescheeld of de autoriteiten in Rome hadden een beperkt smogalarm moeten afkondigen. Moet ik geloven dat al die rook aan 115 velletjes papier werd onttrokken? Kom nou!
Een mirakel was het, een soort wonderlamp van Alladin, tafeltje dek je, ezeltje strek je (nee, houd die knuppel maar in je zak). Honderdvijftien papiertjes, daar krijg je slechts met de grootste moeite de barbecue mee aan de gang, maar in het Vaticaan leverden ze een partij rook op waar een Apache jaloers op zou zijn geweest. Het kan haast niet anders of dat hele spektakel werd door Hogerhand geregisseerd. Of moet ik soms denken dat één van de kardinalen stiekem twee jaargangen van de Osservatore Romano in de kachel propte?
Zo gaat het vaak met mirakels, we zijn er ziende blind en horende doof voor. Te druk met twitteren. Of te goedgelovig, te bang om de door autoriteiten verkondigde waarheid in twijfel te trekken. Het Vaticaan laat weten dat de witte rook van 115 stembriefjes afkomstig is en dat geloven we dan maar. Ik moest hier even aan denken toen ik VI's hoofdredacteur Derksen, voetbalpaus Johan de Enige, Wilfred Genee een oorwassing zag geven. Niet met wijwater, maar met pure azijn. Goeie genade zeg, wat ging die man door het lint! En waarom? Nou, Wilfred wilde niet klakkeloos aannemen dat de aantijgingen van VI jegens de voorzitter van SC Heerenveen waar zijn. Voetbalpaus Johan sloeg er verbaal als een dolle op los. Ik hoorde niet één argument, wel de persoonlijke diskwalificaties die zo kenmerkend zijn voor discussies van neanderthalers op het internet.
Maar goed, ik dwaal af. Als 115 velletjes papier zoveel rook kunnen produceren als in het Vaticaan het geval was, adviseer ik de directie van de Hoogovens op korte termijn een bod te doen op het octrooi dat ergens in de Sint Pieter wordt bewaard tot het volgende conclaaf.