Wie is Oscar Kogelaar?
In het weekend ontving ik een e-mail van Schoolbank.nl. Iemand had een boodschap voor mij achtergelaten bij 'het team' van Schoolbank. Ik las de volgende regel: "Frits, zullen we een keer afspreken?" Mijn nieuwsgierigheid was gewekt, maar het team liet mij weten dat de afzender nog niet geregistreerd was. Daar zou een werkdag overheen gaan. Pas dan zou ik weten wie contact met mij zocht.
Het kriebelde wel een beetje. Wat leuk dat iemand dermate goede herinneringen aan mij bewaart dat hij/zij na zoveel jaren gewoon nog eens over die tijd van toen met mij wil babbelen. Zou hij of zij een man zijn, of een vrouw? Dat laatste kon ik mij eerlijk gezegd niet voorstellen, want zowel op de lagere school als op de middelbare school had ik wel een grote mond, maar niet al teveel sexappeal. Die aantrekkingskracht was meer weggelegd voor jongens met een gitaar of met een dromerige blik. Meisjes vallen niet op grote bekken. Wist ik veel?
Mijn echtgenote dacht er anders over. "Let maar op, dat is een vrouw. Je had vast een stille aanbidster," zei ze resoluut. Uit onze nabjie omgeving weten we beiden dat een weerzien via Schoolbank.nl brave echtparen in de grootste problemen kan brengen. Maar dat spraken we niet uit. "Ik zou niet weten welk meisje van toen nu de behoefte zou hebben om met mij een keertje af te spreken," zei ik naar waarheid. "Ik vind het al heel wat dat een oud schoolvriendje mij herkent. Weet je nog op het stadhuis, Henk van Oosten, de directeur Sociale Zaken in Almere? Ik had op de lagere school zes jaar bij hem in de klas gezeten. Toen ik wethouder was, liep hij langs mijn kantoor en ik herkende hem meteen. Nou, hij mij niet. 'Jij bent toch die jongen met dat litteken op je knie?' zei hij aarzelend, terwijl hij zichtbaar zijn geheugen pijnigde om zich een voorstelling te maken van hoe ik er als lagere schooljongetje zou hebben uitgezien. Die jongen met dat litteken op zijn knie was Gerard Grootes. Als ik op iemand niet leek dan was hij het wel."
Maandag klikte ik nieuwsgierig Schoolbank.nl aan. En ja hoor, de afzender van de uitnodiging was inmiddels geregistreerd. Het was Oscar Kogelaar. Oscar Kogelaar! Nou, die had ik inderdaad jááren niet gezien. Sterker nog, die had ik nog nooit gezien. Ik ken helemaal geen Oscar Kogelaar. En als ik hem ooit ontmoet had, zou ik dat echt nog wel weten. Zo'n naam vergeet je toch niet? Oscar Kogelaar, het klinkt als een bombrief. Ik las dat Oscar van 1951 is. Dat komt weer wel overeen met mijn eigen profiel. Mijn echtgenote had er wel schik in. Misschien was ze opgelucht dat er geen vrouw in het spel was. "Een stille aanbidder?" opperde ze fijntjes. "Ja, ik zal hem terugmailen dat we maar moeten afspreken bij Madame Arthur," mompelde ik.
Ik vond het toch een beetje een afgang. Denk je dat je in ieder geval bij iemand populair was als jongen, blijkt er een misverstand in het spel te zijn.
Oscar Kogelaar, zelfs Google kent hem niet. Bedoelt u misschien Vogelaar? Nee goochelaar. Nou goed?
Bedankt hoor, team van Schoolbank.nl. Registreer mij maar niet.