'Real Zuip' uit Volendam
Zappend door het tv-weekend bleef ik hangen bij het uitgestreken gezicht van Jan Smit. Hij bevond zich zo te zien op een camping. Ik vroeg me af wat hij daar in vredesnaam deed, want Jan komt bij mij niet bepaald over als een enthousiaste kampeerder. Ik slaag er niet in hem voor mij te zien in een sportief wandelkostuum, een zware rugzak torsend van kampeerplaats naar kampeerplaats. Nee, Jan is meer de mooie jongen die het liefst met een al dan niet getrouwde dame in zijn privézwembad duikt.
En toch stond hij daar op die camping. Het bleek te gaan om een real life soap. Jan Smit & Friends of een titel van gelijke strekking. Verhip, daar liep die jongen van dat niet onverdienstelijke zangduo waar mijn zoon gek op is. Nick en Simon. Het was Simon. Hij zag er wat bleekjes uit. Of hij acteerde wrakheid, dat kan ook. De aap kwam al gauw uit de mouw. Simon had de vorige avond teveel gezopen en nu had hij een kater. Hij keek er bij als een tot de blauwe knoop bekeerde spijtoptant, maar volgens mij was hij stiekem apetrots op zijn status van door de wol geverfde drinkebroer.
Om een voor mij onnaspeurlijke reden (ik had een deel van het programma gemist) moest Simon, samen met een mij onbekende Volendammer, het wc-gebouwtje op de camping schoonmaken. Er zal wel een weddenschap aan ten grondslag hebben gelegen. Simon spoot met een van walging vertrokken gelaat een spuitbus leeg, maar je zag hem niet daadwerkelijk schoonmaken. Dat zal hij wel hebben overgelaten aan het productieteam, want dat hele lulverhaal was natuurlijk gewoon door de programmamakers bedacht. Je kunt het zelfs de fans van Jan Smit niet aandoen hem en zijn vrienden te laten zien zoals ze echt zijn: over het paard getilde nieuwe rijken, die hun uiterste best doen als gewone jongens over te komen en die daartoe in het zo aanstekelijk zangerige Volendams met elkaar converseren over hoogstaande onderwerpen als: hoeveel gaan we vanavond zuipen en wie trekt het dirndljurkje aan dat Jan speciaal voor de Duitse schlageravond heeft meegenomen? Gesprekken op hoog niveau dus. Er moeten wel zogenaamd spontane momenten worden ingebouwd om de soap in ieder geval boven niveau nul te laten uitstijgen.
Als journalist ben ik regelmatig in Volendam geweest. Er wonen daar kleurrijke figuren, die soms opmerkelijk creatieve ideeën hebben. Zo kwam ik regelmatig bij Wim Keizer, de broer van oud-scheidsrechter Jan. Wim is een begrip in Volendam, omdat hij bij vrijwel elk initiatief dat er toe doet betrokken is. Van de Pieperrace tot het Volendams Museum en alles wat er tussen zit. Een geestige man ook, die uitblinkt in uitspraken als: "Ze zeggen dat ik een vrouw heb om te stelen, maar er is nog nooit een dief om gekomme." Toen Volendam weer eens stijf onderaan stond in de eredivisie, zei Wim tegen mij: "We hebben drie Serviërs in de spits, maar het benne uitgerekend de enige Serviërs die niet kenne skiete." Ik kan daar enorm om lachen.
Bij Jan Smit en zijn vrienden slaag ik er niet eens in een glimlach op mijn lippen te toveren. De rolmodellen van de Nederlandse jeugd ontpoppen zich als een verveeld stel dat het best op een camping in Pilzen had kunnen gaan staan. Ik geloof trouwens dat deze real life soap verre van compleet is. Ik durf namelijk te wedden dat de heren in heel wat vreemde tenten op een ander terrein dan dat van de drank aan hun gerief komen. Maar dat wordt niet uitgezonden. Slecht voor het imago.
Er was slechts één moment in Jantjes zuipsoap dat iets van een betekenis leek te hebben. Jan zat met een gitaar naast Roel van Velzen, hèt voorbeeld van waarin een klein talent groot kan zijn. Roel tokkelde wat, Jan sloeg een leuk akkoord aan en er werd aanstekelijk bij gezongen. Er zat nog een jongeman met een gitaar bij, maar die was mij in ieder geval totaal onbekend. Even leek een sfeertje te ontstaan dat bij een goede camping hoort: spontaan ten gehore gebrachte muziek, die een onzichtbare deken van vredigheid over zo'n kampeerplaats legt. Maar Jan verbrak de betovering al gauw met de vraag of Roel die avond een schlager in het Duits wilde zingen. Nou, daar voelde Roel niet veel voor. Hij zou het van het verloop van de avond laten afhangen. Misschien dat Roel zich zou laten vermurwen als hij genoeg bier gedronken had.
Dàt, reageerde Jan spontaan, was geen enkel probleem.